Ιδανικότερο φινάλε και διαφορετικό από το να αποχωρήσει από την «ενεργό» δράση με ένα χρυσό μετάλλιο στο στήθος δεν θα μπορούσε να υπάρχει για την Βάσω Καραντάσιου. Η διεθνής αθλήτρια του μπιτς βόλεϊ έδωσε και επισήμως τέλος στην πολύχρονη και άκρως επιτυχημένη καριέρα της στο βόλεϊ της άμμου, με τελευταία ανάμνησή της από την περιήγησή της σε όλον τον Κόσμο το χρυσό μετάλλιο του Μπλάκπουλ για το Ευρωπαϊκό σιρκουί. Αναλυτικά η δήλωσή της, στην οποία δεν ξέχασε να ευχαριστήσει όλους όσοι της συμπαραστάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια:
«Μετά από πολύχρονη παρουσία στον αθλητισμό, πήρα τη «δύσκολη» όσο και «εύκολη» απόφαση να εγκαταλείψω την ενεργό δράση. Πάντα έλεγα μέσα μου ότι η ιδανικά κατάλληλη στιγμή θα ήταν μετά από ένα χρυσό μετάλλιο. Είμαι τυχερή που πραγματοποιήθηκε αυτή η ευχή. Καθ’ όλη τη διαδρομή μου έζησα πολύ όμορφες στιγμές με την Έφη και τη Βίκυ, καθώς και με όλους τους συνεργάτες μου. Στη πορεία βέβαια πρέπει να πώ ότι αντιμετώπισα αρκετές δυσκολίες και εμπόδια, όμως με πίστη και σκληρή δουλειά κατάφερα να αγγίξω τα όνειρά μου. Η αποκομιδή όλων αυτών των κόπων ξεπέρασε και τις αρχικές μου προσδοκίες, όταν το ’98 με την Έφη άφηνα τη σιγουριά της σάλας για ένα «νέο και άγνωστο» άθλημα, το οποίο έμελλε να με αποζημιώσει με μια ανεκτίμητη αθλητική ζωή, γεμάτη συγκινήσεις. Δεν μένει παρά να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τις συμπαίκτριες μου Έφη και Βίκυ για τα όσα μοιραστήκαμε, τους προπονητές και συνεργάτες που είχα, την Ομοσπονδία και τους χορηγούς που βοήθησαν τις ομάδες μου σε δύσκολους καιρούς. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω το φίλαθλο κοινό που με αγκάλιασε από όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου, από την άμμο του Σχοινιά μέχρι το Σίδνευ, με ακολούθησε από τη Ρόδο και το Ξυλόκαστρο έως το Σταβάνγκερ και συνέχισε να είναι κοντά μου μέχρι το μακρινό Πεκίνο. Το σπουδαίο ήταν ότι μου στάθηκε όχι μόνο στις χαρές αλλά κυρίως στις λύπες και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Τώρα η επιθυμία μου είναι να βρεθώ κοντά στην οικογένειά μου και τους ανθρώπους που αγαπώ, θέλω να τους ανταποδώσω λίγη από την υπομονή και το θάρρος που μου έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια, ενθαρρύνοντάς με να κυνηγήσω το όνειρό μου.
Δεν θα σταματήσω να παρακολουθώ το άθλημα που αγάπησα και δε θα πάψω να χαίρομαι με τις επόμενες επιτυχίες που ελπίζω να γίνουν ακόμα περισσότερες από τις υπάρχουσες».
«Μετά από πολύχρονη παρουσία στον αθλητισμό, πήρα τη «δύσκολη» όσο και «εύκολη» απόφαση να εγκαταλείψω την ενεργό δράση. Πάντα έλεγα μέσα μου ότι η ιδανικά κατάλληλη στιγμή θα ήταν μετά από ένα χρυσό μετάλλιο. Είμαι τυχερή που πραγματοποιήθηκε αυτή η ευχή. Καθ’ όλη τη διαδρομή μου έζησα πολύ όμορφες στιγμές με την Έφη και τη Βίκυ, καθώς και με όλους τους συνεργάτες μου. Στη πορεία βέβαια πρέπει να πώ ότι αντιμετώπισα αρκετές δυσκολίες και εμπόδια, όμως με πίστη και σκληρή δουλειά κατάφερα να αγγίξω τα όνειρά μου. Η αποκομιδή όλων αυτών των κόπων ξεπέρασε και τις αρχικές μου προσδοκίες, όταν το ’98 με την Έφη άφηνα τη σιγουριά της σάλας για ένα «νέο και άγνωστο» άθλημα, το οποίο έμελλε να με αποζημιώσει με μια ανεκτίμητη αθλητική ζωή, γεμάτη συγκινήσεις. Δεν μένει παρά να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τις συμπαίκτριες μου Έφη και Βίκυ για τα όσα μοιραστήκαμε, τους προπονητές και συνεργάτες που είχα, την Ομοσπονδία και τους χορηγούς που βοήθησαν τις ομάδες μου σε δύσκολους καιρούς. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω το φίλαθλο κοινό που με αγκάλιασε από όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου, από την άμμο του Σχοινιά μέχρι το Σίδνευ, με ακολούθησε από τη Ρόδο και το Ξυλόκαστρο έως το Σταβάνγκερ και συνέχισε να είναι κοντά μου μέχρι το μακρινό Πεκίνο. Το σπουδαίο ήταν ότι μου στάθηκε όχι μόνο στις χαρές αλλά κυρίως στις λύπες και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Τώρα η επιθυμία μου είναι να βρεθώ κοντά στην οικογένειά μου και τους ανθρώπους που αγαπώ, θέλω να τους ανταποδώσω λίγη από την υπομονή και το θάρρος που μου έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια, ενθαρρύνοντάς με να κυνηγήσω το όνειρό μου.
Δεν θα σταματήσω να παρακολουθώ το άθλημα που αγάπησα και δε θα πάψω να χαίρομαι με τις επόμενες επιτυχίες που ελπίζω να γίνουν ακόμα περισσότερες από τις υπάρχουσες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου